Καταγράφοντας τη σχέση των Ελλήνων με την Πολιτική Επικοινωνία στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Η ανάδυση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και η ολοένα αυξανόμενη χρήση τους και αποδοχή τους, έχουν επηρεάσει πολλά πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι πλέον σαφές, ότι η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και η εμφάνιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media) έχουν επιφέρει νέες συνθήκες στο πεδίο της επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής επικοινωνίας, επιφέροντας αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο παραδοσιακά οι πολιτικοί απευθύνονταν στο κοινό τους. Πολιτικοί από όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως εργαλείο πολιτικού μάρκετινγκ για να αυξήσουν την δημοτικότητά τους, να προωθήσουν τα δικά τους μηνύματα και να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με το κοινό τους. Παράλληλα, αποτελεί και ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια των πολιτών, οι οποίοι μπορούν να αλληλοεπιδρούν ανταλλάσσοντας πολιτικές απόψεις τόσο μεταξύ τους όσο και με τους υποψηφίους. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω των συμμετοχικών διαδικασιών και παρακάμπτοντας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που παραδοσιακά «φιλτράρουν» την πολιτική πληροφορία, υπόσχονται την αναδημιουργία μιας ενεργής δημόσιας σφαίρας μέσω της αύξησης της αλληλεπίδρασης μεταξύ των πολιτών.

Η δημοσιογραφία ως ένα επισφαλές επάγγελμα ρουτίνας

Ο επαγγελματισμός στη δημοσιογραφία και η εξασφάλιση της δημοσιογραφικής εργασίας βρίσκονται επί του παρόντος σε ρευστή κατάσταση σε διάφορες μιντιακές αγορές. Δύο σημαντικές τάσεις έχουν αναδυθεί, που χαρακτηρίζονται από διαφορετικούς βαθμούς έντασης και επιρροής στον τομέα της δημοσιογραφίας: η ολοένα και πιο κοινή χρήση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και η αλλαγή ηλικιακών γενεών στις αίθουσες σύνταξης (newsrooms), με στόχο κυρίως την εξοικονόμηση πόρων σε περιόδους κρίσης.

Τα μέσα ενημέρωσης στην εποχή της πανδημίας

Μεταξύ σφύρας και άκμονος βρίσκονται τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης στο μεσοδιάστημα των δύο lockdown, έχοντας περάσει ήδη 10 «πέτρινα χρόνια» εξαιτίας της γενικής οικονομικής κρίσης αλλά ιδιαίτερα της μιντιακής, οι οποίες κατάφεραν καίριο πλήγμα τόσο στα έσοδα, όσο και στην αξιοπιστία τους. Περαιτέρω πτώση των επιδόσεων των εφημερίδων και των περιοδικών σε κυκλοφορίες και αναγνωσιμότητες, λόγω του περιορισμού των αναγνωστών, ανάλογη πτώση των δεικτών ακροαματικότητας των ραδιοφωνικών σταθμών εξαιτίας της μείωσης μετακίνησης με αυτοκίνητο, αύξηση της τηλεθέασης των καναλιών και επισκεψιμότητας των ιστοσελίδων, χωρίς συνακόλουθη άνθηση των διαφημιστικών εισροών και κεφαλαιοποίηση της συγκυρίας προς όφελος του ταμείου, είναι ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά του πρώτου και δεύτερου κύματος της πανδημίας. Ωστόσο, υπάρχουν και σημαντικές διαφορές: Στα ποσά της διαφημιστικής «ένεσης» στα ΜΜΕ για την καμπάνια ενημέρωσης για τον κορωνοϊό, στη νέα νομοθεσία που προωθείται για τα ΜΜΕ με τις αντιδράσεις (για ένα σημείο) κομμάτων, ενώσεων και σωματείων να κορυφώνονται με την πρόσφατη απεργία στα τηλεοπτικά κανάλια.