Η νέα γενιά χρησιμοποιεί το Instagram και το TikTok. Στην πολιτική επικοινωνία αυτά τα δύο μέσα προσφέρουν το λεγόμενο politainment, τη σύζευξη της πολιτικής και της διασκέδασης. Προσφέρουν τον πολιτισμό της εικόνας και μας οδηγεί να έχουμε μια διαρκή απόσπαση προσοχής, με μεγάλο αντίκτυπο στην ενημέρωση.
Στο σημερινό επικοινωνιακό πεδίο είναι αξιοθαύμαστο με πόση ευκολία τα πρόσωπα της τηλεόρασης (παρουσιαστές, δημοσιογράφοι, σχολιαστές τηλεοπτικών πάνελ, μέλη newsroom) απαντούν σε εκατέρωθεν σχόλια προσαρμόζοντας τα μηνύματά τους στο στιλ που απαιτεί το τηλεοπτικό μέσο για να είναι ελκυστικά, διαιωνίζοντας το νέο φαινόμενο της διαμεσολαβημένης προβολής του πεδίου των ΜΜΕ. Η τάση αυτή εντοπίζεται κυρίως στα ενημερω-ψυχαγωγικά τηλεοπτικά μαγκαζίνο στα οποία παρουσιαστές και δημοσιογράφοι αξιοποιούν το δημόσιο βήμα που τους προσφέρει το επιδραστικό ακόμα τηλεοπτικό μέσο για να απαντήσουν σε ζητήματα που τους αφορούν προσωπικά ή να κριτικάρουν, δημιουργικά ή μη, τις πράξεις και συμπεριφορές άλλων «επαγγελματιών» των μέσων ενημέρωσης ή δημοσίων προσώπων που στρέφονται κατά των ΜΜΕ.
Η εκλογική νίκη του Αλ. Τσίπρα στις 25 Ιανουαρίου 2015 δεν αποτέλεσε έκπληξη, καθώς ήταν διαφαινόμενη λόγω των μέτρων λιτότητας που εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο των Μνημονίων Ι και ΙΙ από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Σχολιάστηκε όμως με ιδιαιτέρως καυστικό τρόπο από τον βρετανικό Τύπο, πριν καν προλάβει ο ίδιος να παρουσιάσει έργο ως πρωθυπουργός. Στο παρόν κείμενο εξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο ο βρετανικός Τύπος υποδέχτηκε τη νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, καθώς και πως σχολίασε την πρώτη περίοδο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (27 Ιαν. 2015 – 28 Αυγ. 2015). Δείγμα της έρευνας αποτελούν τα άρθρα πέντε εφημερίδων: 1) Daily Mail, 2) Guardian, 3) Independent, 4) Telegraph και, 5) Times. Στο δείγμα δεν περιλαμβάνεται η αρθρογραφία των κυριακάτικων εκδόσεων. Το παρόν κείμενο αποτελεί μέρος της διδακτορικής διατριβής μου με τίτλο «Η αποτύπωση της ελληνικής οικονομικής κρίσης στον βρετανικό Τύπο μεταξύ των ετών 2010-2016».
Οι νέες τάσεις στη δημοσιογραφία συνδέονται, μεταξύ άλλων, με την ανάδυση της τεχνολογίας podcasting ως ένα δημοφιλές μέσο παραγωγής περιεχομένου που δημιουργείται από χρήστες (user-generated content), αλλά και ως ένα σημαντικό δημοσιογραφικό εργαλείο. Κρίσιμα ερωτήματα που αναδύονται αφορούν στο εάν το podcasting έχει απήχηση στις νεότερες γενιές καθώς και εάν θεωρείται ισχυρό δημοσιογραφικό μέσο. Σχετική έρευνα αποκαλύπτει ότι η επικαιρότητα, οι συνεντεύξεις, τα κοινωνικά ζητήματα και η τέχνη είναι τα θέματα που επιλέγονται συνήθως από το κοινό των podcast, γεγονός που ίσως αναδεικνύει την τάση των χρηστών του διαδικτύου να παραμένουν εξοικειωμένοι με τα γεγονότα της καθημερινότητας και να τα παρακολουθούν.
Η οικονομική κρίση και οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν επέφεραν μόνον επιπτώσεις στα μέσα ενημέρωσης και στις εφημερίδες. Ο περιοδικός τύπος ήταν ένα από τα μεγάλα τους θύματα, και ο μουσικός περιοδικός τύπος μία από τις μεγαλύτερες απώλειες στον κλάδο του Τύπου. Τα μουσικά έντυπα που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα, ανήκαν στις βασικότερες πηγές ενημέρωσης για θέματα σχετικά με την ελληνική και την ξένη μουσική και κυκλοφορούσαν συνήθως στις αρχές κάθε μήνα. Κάποια έβγαιναν στα μέσα του μήνα, άλλα ήταν δεκαπενθήμερα και άλλα μηνιαία, ενώ διανέμονταν κυρίως σε περίπτερα ακόμη και σε μίνι μάρκετ της χώρας, με τους αναγνώστες και μουσικόφιλους να περιμένουν εναγωνίως την κυκλοφορία του νέου τεύχους. Σε αυτά μπορούσε κανείς να διαβάσει μουσικές κριτικές, δισκοκριτικές και ειδική αρθρογραφία, γραμμένη ταυτόχρονα με τις μουσικές εξελίξεις, η οποία έδινε «παλμό» στην εποχή, διευρύνοντας την απήχηση των εντύπων στο φιλόμουσο κοινό. Η οικονομική κρίση είχε αρνητικό αντίκτυπο με αποκορύφωμα την τριετία 2010 – 2012, στην οποία το ένα μουσικό έντυπο έκλεινε το ένα πίσω από το άλλο. Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα έρευνας που αποπειράται να καταγράψει και χαρτογραφήσει την πορεία των μουσικών εντύπων στην Ελλάδα.
Άνοδο πολύ κοντά στο μέσο παγκόσμιο όρο αύξησης (10,4%) του τζίρου του κλάδου της Ψυχαγωγίας και των ΜΜΕ σημειώνει η ελληνική βιομηχανία entertainment και ΜΜΕ το 2021 καθώς σύμφωνα με την 23η ετήσια έρευνα της PwC, «Global Entertainment & Media Outlook 2022 – 2026», ανεβάζει τη δυναμική του στο +9% έναντι μείωσης -5% το 2020. Η έρευνα είναι η 23η κατά σειρά ετήσια ανάλυση και πρόβλεψη των δαπανών που πραγματοποιούνται στον κλάδο σε 52 χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Μια θέση στην κατηγορία των «εξαγώγιμων προϊόντων» της χώρας και μάλιστα με όρους Αγοράς, αρχίζει να διεκδικεί η ελληνική παραγωγή τηλεοπτικών σειρών και ταινιών, προσθέτοντας στο ταμείο των καναλιών και των εταιρειών παραγωγής, ένα νέο «κωδικό» εσόδων, πέραν των διαφημιστικών κονδυλίων ή των εισπράξεων από τα εισιτήρια των κινηματογραφικών αιθουσών. Η εξέλιξη δεν ήρθε τυχαία.
Tα μέσα ενημέρωσης αποτελούν βασικούς διαύλους για τη μετάδοση της «εκλαϊκευμένης» ιατρικής πληροφορίας, ώστε η τελευταία να καθίσταται εύκολα κατανοητή από το κοινό. Η πανδημία Covid-19 ήρθε να υπογραμμίσει με τον πλέον εμφατικό τρόπο το απαιτητικό εγχείρημα της δημοσιογραφικής διαχείρισης της επιστημονικής πληροφορίας, σε ένα εξαιρετικά ρευστό περιβάλλον εργασίας. Μπόρεσαν άραγε, οι δημοσιογράφοι υγείας να ανταποκριθούν στον ρόλο τους μέσα στη πρωτόγνωρη αυτή συγκυρία για την δημόσια υγεία που άφησε το στίγμα της σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας και ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν σύμφωνα με τις αφηγήσεις τους; Οι δημοσιογράφοι εκτιμούν ότι η πανδημία άλλαξε τη σχέση του κοινού με τα μέσα ενημέρωσης, καθώς έγινε εμφανές ότι μόνον η ποιοτική δημοσιογραφία μπορεί να έχει αξία χρήσης και να ικανοποιήσει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών για ενημέρωση και προσανατολισμό.
medianalysis.net 