Η επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη βιομηχανία της μόδας και στη δημοσιογραφία μόδας

Η ανάπτυξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ήταν ένα από τα μεγάλα φαινόμενα του 21ου αιώνα και η εξέλιξή τους επηρέασε σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής μας. Δεδομένου ότι είναι “χτισμένα’’ σε μεγάλο βαθμό γύρω από τις έννοιες της εικόνας και της διαδραστικότητας, η βιομηχανία της μόδας, αλλά και η δημοσιογραφία της μόδας ήταν αναμφίβολα ορισμένοι από τους μεγάλους δικαιούχους. Στην έρευνα παρουσιάζουμε την επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη βιομηχανία της μόδας και στη δημοσιογραφία μόδας, καταγράφοντας τις απόψεις 641 Ελλήνων καταναλωτών. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν βοηθούν στην κατανόηση της δυναμικής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, της σύγχρονης ψηφιακής δημοσιογραφίας, αλλά και των σύγχρονων μεθόδων μάρκετινγκ.

Οι Έλληνες και ο Κορωνοϊός: Μια χώρα σε συνθήκες πρωτόγνωρες

Παρουσιάζονται τα αποτέλεσμα της έρευνας που στόχο έχει να καταγράψει τις απόψεις και τις ανησυχίες των Ελλήνων για ζητήματα που σχετίζονται με την πρωτόγνωρη πανδημία του Κορωνοϊού και τις αλλαγές που επέφερε στην καθημερινότητά τους στον τομέα της εργασίας, των διαπροσωπικών επαφών, των οικογενειακών-κοινωνικών τους δραστηριοτήτων. Παράλληλα, διερευνάται σε ποιο βαθμό η κρίση της πανδημίας έχει επηρεάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι σε βασικούς θεσμούς και πρόσωπα του δημόσιου βίου που εμπλέκονται στη διαχείριση των έκτακτων συνθηκών όπως είναι η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, η αστυνομία, ο υπουργός υγείας, οι εξειδικευμένοι επιστήμονες, η εκκλησία, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, τα μέσα ενημέρωσης. Δεδομένου ότι στην κρίσιμη αυτή περίοδο η συζήτηση για τον Κορωνοϊό έχει αναδειχθεί σε πρωταρχικό ζήτημα της δημόσιας σφαίρας με καθοριστική για την ενημέρωση των πολιτών τη συμβολή διαφόρων πηγών πληροφόρησης (μέσα ενημέρωσης, αρμόδιες Αρχές, οικογενειακός-κοινωνικός περίγυρος) η έρευνα επικεντρώνεται επίσης στην αξιολόγηση και στάση του κοινού απέναντι στις παραπάνω πηγές.

Οδηγίες προς δημοσιογράφους για την κάλυψη του «Κορονοϊού»

Οδηγίες με βέλτιστες πρακτικές για την ενημέρωση του κοινού για την πανδημία του κορονοϊού στέλνουν προς τα διεθνή και εθνικά μέσα ενημέρωσης (κανάλια, ιστότοπους, εφημερίδες και ραδιοσταθμούς), Δημοσιογραφικές Ενώσεις, ΜΚΟ, κυβερνήσεις, ανεξάρτητες διοικητικές αρχές και ακαδημαϊκά ιδρύματα. Κοινός στόχος των οδηγιών και εντολών είναι η υπεύθυνη συμπεριφορά των δημοσιογράφων σε ευαίσθητα θέματα Υγείας για την αποφυγή παραπληροφόρησης, την πρόκληση πανικού και φυσικά τη διασπορά ψεύτικων ελπίδων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Οι περιπέτειες του Υπουργείου Τύπου – ΓΓΕΕ στη Μεταπολίτευση (1974-2019)

Η αναγκαιότητα σύστασης, η χρησιμότητα και οι διαφορετικοί ρόλοι του «Υπουργείου Τύπου» ή της «Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας» στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα (1974-2019), αναδεικνύονται μέσα από την παρούσα μελέτη. Το 1974 συγκροτείται η Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών και έκτοτε έχει ονομαστεί Υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ, Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης (ΥΨΗΠΤΕ) – στο οποίο υπαγόταν, μεταξύ άλλων, η ΓΓΕΕ – κ.ά. Μετά τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, το «Υπουργείο Τύπου» παραμένει ως Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και ενσωματώνονται σ’ αυτό Υπηρεσίες κι από άλλα υπουργεία.

Παράδοξα των Ευρωεκλογών του 2019

Στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που ολοκληρώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα σε πολλές χώρες τα αποκαλούμενα “αντι-συστημικά” λαϊκιστικά κόμματα βγήκαν ενισχυμένα από την εκλογική αναμέτρηση. Αν και δεν πέτυχαν να συγκροτήσουν τη μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, έχουν πλέον τη δύναμη να μπλοκάρουν αποφάσεις που χρειάζονται ενισχυμένη πλειοψηφία, αλλά και να συνεχίσουν σε αυτό που κάνουν καλύτερα, να επηρεάζουν το δημόσιο διάλογο και την ατζέντα των παραδοσιακών κομμάτων. 

Όλα αυτά λίγο-πολύ αντηχούν την περίφημη μεταφορά που χρησιμοποίησε ο πολιτικός επιστήμονας Benjamin Arditi για τον «καλεσμένο που ήπιε κάτι παραπάνω (…)

Πλαισίωση και πολιτική οικονομία του Ελληνικού Τύπου: Η δημοσιογραφική κάλυψη των μνημονίων

Οι τρεις δανειακές συμβάσεις που υπέγραψαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις με τους δανειστές (2010-2015) αποτελούν ένα από τα κορυφαία πολιτικά ζητήματα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Τα μνημόνια έφεραν αρκετές φορές την Ελλάδα στην κορυφή της ατζέντας της Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας επικαιρότητας, αλλά προκάλεσαν και το ενδιαφέρον των επιστημόνων της επικοινωνίας.Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αναπαράσταση της Ελλάδας στα διεθνή μέσα, αλλά και στον αντίκτυπο που είχε η κρίση στα Μέσα Ενημέρωσης και τη δημοσιογραφία της χώρας. Αντίθετα, το παρόν άρθρο εστιάζει στην κάλυψη των τριών μνημονίων από τον Ελληνικό Τύπο, καθώς και την επιρροή που είχαν στη δημοσιογραφική διαδικασία παραγωγής περιεχομένου οι σχέσεις μεταξύ της δομής του Τύπου και της δομής της πολιτικής.

Ελληνικά Μέσα ενημέρωσης: το παράδοξο σπιράλ αξιοπιστίας

Πριν 30 χρόνια, η σχέση ανάμεσα στους πολίτες και τα μέσα ενημέρωσης, ιδίως τα ιδιωτικά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ειδυλλιακή. Οι πολίτες εγκατέλειπαν τα κρατικά μέσα και στράφηκαν αρχικά στην ιδιωτική ραδιοφωνία και μετέπειτα στην ιδιωτική τηλεόραση. Σταδιακά όμως, αυτή η σχέση έχασε τη μαγεία της. Η εμπιστοσύνη χρησιμοποιείται συχνά για να σκιαγραφηθούν οι σχέσεις με την πάροδο του χρόνου μεταξύ δύο πλευρών. Στην πράξη, η εμπιστοσύνη ενέχει πολλά συστατικά στοιχεία προερχόμενα από κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, από την αγάπη και τη σύνδεση παιδιού – γονέων έως την πολιτική συμμετοχή και ούτω καθεξής.