Η «σκοτεινή πλευρά» του διαδικτύου φαντάζει σε έναν «αμύητο» χρήστη του ως μία απροσπέλαστη και, συγχρόνως, εύκολα προσβάσιμη γωνιά της πόλης του, όπου το έγκλημα και η εν γένει παράνομη δραστηριότητα παρέχει κίνητρα για τη διαιώνισή της τόσο στον εικονικό, όσο και στον πραγματικό κόσμο.
Στην εποχή της σύγκλισης των μέσων βαδίζουμε εν πολλοίς σε νέες και ανεξερεύνητες περιοχές. Επομένως, είναι αναγκαίο να αντιμετωπίσουμε σε αυτή τη χώρα σφαιρικά πια τον τομέα της επικοινωνίας. Η Ελλάδα εκ των πραγμάτων καλείται να δρομολογήσει νέες πολιτικές, να χαράξει τους κανόνες του νέου επικοινωνιακού περιβάλλοντος, έχοντας γνώμονα την προάσπιση και προβολή της πολιτιστικής της ιδιαιτερότητας και τα συμφέροντα των πολιτών της. Η σύσταση του νέου Υπουργείου είναι σωστή, αρκεί η πολιτική του να βαδίζει με γνώμονα τη σύνεση, τη συναίνεση και την οραματική πολιτική.
Το θετικό στοιχείο είναι ότι μέσα από τη «θορυβώδη» διαδικασία απονομής των αδειών που δρομολόγησε η κυβέρνηση, οι συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει κι όλοι, κόμματα, κανάλια, εργαζόμενοι, είναι έτοιμοι να διαβούν το «Ρουβίκωνα της αδειοδότησης», με κυρίαρχο όχι πλέον τα πρόσωπα αλλά τα βήματα που πρέπει να γίνουν στο δρόμο για την πρώτη αδειοδότηση των καναλιών και με το…Νόμο.
Η πρόσφατη πρωτοβουλία για τη συγκρότηση του ΕΣΡ είναι σημαντική, αλλά προσκρούει στην αντίφαση ότι μια εκ των κορυφαίων λειτουργιών του έχει ήδη παρακαμφθεί καθώς ήδη έχει προχωρήσει η απονομή των τηλεοπτικών αδειών εθνικής εμβέλειας χωρίς την εμπλοκή της ρυθμιστικής αρχής.
Στον ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο «θαυμαστό καινούργιο κόσμο μας δεν αποτελεί καν «μυστικό» ότι τα δεδομένα των χρηστών που συγκεντρώνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση πωλούνται στους διαφημιστές στις ΗΠΑ. Εν μέσω γενικότερης κρίσης ή ακόμη και υποβάθμισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό όμως που αναμφισβήτητα διακυβεύεται είναι το ίδιο αξιακό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφού η προστασία της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων αποτελούν σημαντικά θεμελιώδη δικαιώματα που έχουν ανάγκη μεγαλύτερης διεκδίκησης στην ψηφιακή εποχή.
Η περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών δεν αποτελεί εξαίρεση αυτής της παθογένειας της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Από την αρχή σχεδόν το ζήτημα των αδειών αντιμετωπίστηκε κυρίως με πολιτικά κριτήρια.. Αν πράγματι η πολιτεία θα ήθελε να βάλει τάξη σε αυτό το άναρχο τοπίο τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσει ήταν απλά και δεδομένα.
Οι ανεκμετάλλευτες συχνότητες πανελλαδικής εμβέλειας της ΕΡΤ θα μπορούσαν να είναι η απάντηση στο πρόβλημα των αποκλεισθέντων καναλιών και τη μετακύλιση του προβλήματος στους εργαζόμενους.
