Η Ιδιωτικότητα στην Ψηφιακή Εποχή: Ασκήσεις ισορροπίας ή αυταπάτες;

Στον ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο «θαυμαστό καινούργιο κόσμο μας δεν αποτελεί καν «μυστικό» ότι τα δεδομένα των χρηστών που συγκεντρώνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση πωλούνται στους διαφημιστές στις ΗΠΑ. Εν μέσω γενικότερης κρίσης ή ακόμη και υποβάθμισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό όμως που αναμφισβήτητα διακυβεύεται είναι το ίδιο αξιακό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφού η προστασία της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων αποτελούν σημαντικά θεμελιώδη δικαιώματα που έχουν ανάγκη μεγαλύτερης διεκδίκησης στην ψηφιακή εποχή.

Έτσι χωρίς πρόγραμμα…

Η περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών δεν αποτελεί εξαίρεση αυτής της παθογένειας της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Από την αρχή σχεδόν το ζήτημα των αδειών αντιμετωπίστηκε κυρίως με πολιτικά κριτήρια.. Αν πράγματι η πολιτεία θα ήθελε να βάλει τάξη σε αυτό το άναρχο τοπίο τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσει ήταν απλά και δεδομένα.

Σε αναζήτηση λύσης

Οι ανεκμετάλλευτες συχνότητες πανελλαδικής εμβέλειας της ΕΡΤ θα μπορούσαν να είναι η απάντηση στο πρόβλημα των αποκλεισθέντων καναλιών και τη μετακύλιση του προβλήματος στους εργαζόμενους.

Η σημασιολογία της αδειοδότησης

Επειδή μεγάλα κανάλια έχουν ήδη αποκλειστεί κι επειδή από ότι φαίνεται οι επιχειρηματίες επιθυμούν να συνεχίσουν τη τηλεοπτική τους δραστηριότητα, προτείνουμε η κυβέρνηση να επανεξετάσει τον αριθμό των αδειών προτάσσοντας πλέον το τηλεοπτικό της σχέδιο. Προτείνουμε η ΕΡΤ αντί να μεταδίδει ξένα κανάλια από τις συχνότητές της χωρίς τίμημα, να τις μισθώσει σε ενδιαφερόμενους  ‘πρώην’ καναλάρχες με βάση την πρότασή τους και το προσφερόμενο τίμημά τους

Στον πηγαιμό για … τις άδειες

Η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση του πώς μια ορθή πρόθεση (νομιμοποίηση του τηλεοπτικού πεδίου) κινδυνεύει να μετουσιωθεί σε φωτοβολίδα και να σβήσει στο πέλαγος των εντυπώσεων.

Η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση στον ελληνικό Τύπο κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου 2015

Της Μαρίας Κωστάλα. Περίληψη: Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι ο τρόπος που ο ελληνικός Τύπος προσέγγισε το ζήτημα της προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης. Το Σεπτέμβριο 2015, η Ελλάδα – για δεύτερη φορά μέσα σε εννέα μήνες – βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. Την ίδια χρονική περίοδο πολλαπλασιάστηκαν οι προσφυγικές ροές στα ελληνικά νησιά. Η παγκόσμια κοινή γνώμη ευαισθητοποιήθηκε ιδίως…

Απόπειρες «ευταξίας»

Αξιοσημείωτο είναι ότι και η νέα διαδικασία αδειοδότησης πραγματοποιείται εν μέσω πολιτικοποίησης, τακτικισμών και αντεγκλήσεωνκαι υπό νομική αμφισβήτηση. Θα μπορούσε κανείς να είναι αισιόδοξος ότι θα τεθεί τέλος σε «27 χρόνια ανομίας»; Ή αντίθετα, όπως συνιστά η ιστορία των αδειών, βρισκόμαστε ενώπιον προεκλογικών διεργασιών; Το εγχώριο τηλεοπτικό πεδίο κινδυνεύει να εισέλθει σε μια παρόμοια με το 1989 κατάσταση μετά από 27 χρόνια, αν και τότε υπήρχε ο ενθουσιασμός για το νέο και προσοδοφόρο, και σήμερα η απαισιοδοξία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και οικονομία μετά από 7 σχεδόν χρόνια αδυσώπητης κρίσης