Οδηγίες προς δημοσιογράφους για την κάλυψη του «Κορονοϊού»

Οδηγίες με βέλτιστες πρακτικές για την ενημέρωση του κοινού για την πανδημία του κορονοϊού στέλνουν προς τα διεθνή και εθνικά μέσα ενημέρωσης (κανάλια, ιστότοπους, εφημερίδες και ραδιοσταθμούς), Δημοσιογραφικές Ενώσεις, ΜΚΟ, κυβερνήσεις, ανεξάρτητες διοικητικές αρχές και ακαδημαϊκά ιδρύματα. Κοινός στόχος των οδηγιών και εντολών είναι η υπεύθυνη συμπεριφορά των δημοσιογράφων σε ευαίσθητα θέματα Υγείας για την αποφυγή παραπληροφόρησης, την πρόκληση πανικού και φυσικά τη διασπορά ψεύτικων ελπίδων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Άνιση μάχη με τον Κορονοϊό δίνουν ΜΜΕ και Διαφήμιση

Τα πρώτα θύματα αλλά και τους νικητές της αγοράς, της διαφημιστικής «σκηνής» και των ΜΜΕ σε αυτήν την άνιση μάχη που δίνει ο πλανήτης με τον Covid – 19 επιχειρούν να καταγράψουν και να κωδικοποιήσουν εταιρείες μετρήσεων και αναλύσεων καταναλωτικής συμπεριφοράς. Η διαφήμιση, όχι μόνο θα περιοριστεί σε επίπεδο προϋπολογισμών, εκτιμούν οι ειδικοί, αλλά θα προσαρμοστεί στις νέες ακραίες συνθήκες, για να στραφεί περισσότερο σε υπηρεσίες, brands και ΜΜΕ οικιακής κατανάλωσης, όπως τρόφιμα, διαδικτυακή τηλεόραση (streaming TV), video gaming, mobile ads και delivery (παράδοση κατ’ οίκον).

Οι περιπέτειες του Υπουργείου Τύπου – ΓΓΕΕ στη Μεταπολίτευση (1974-2019)

Η αναγκαιότητα σύστασης, η χρησιμότητα και οι διαφορετικοί ρόλοι του «Υπουργείου Τύπου» ή της «Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας» στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα (1974-2019), αναδεικνύονται μέσα από την παρούσα μελέτη. Το 1974 συγκροτείται η Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών και έκτοτε έχει ονομαστεί Υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ, Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης (ΥΨΗΠΤΕ) – στο οποίο υπαγόταν, μεταξύ άλλων, η ΓΓΕΕ – κ.ά. Μετά τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, το «Υπουργείο Τύπου» παραμένει ως Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και ενσωματώνονται σ’ αυτό Υπηρεσίες κι από άλλα υπουργεία.

Η εξέλιξη των πρωτοσέλιδων του Αθηναϊκού Τύπου από το 1981 μέχρι σήμερα

Η σημερινή εφημερίδα ουδόλως μοιάζει με την εφημερίδα που κρατούσαν στα χέρια τους οι αναγνώστες προ μερικών δεκαετιών. Το μικρό σχήμα έχει αντικαταστήσει το μεγάλο, ο αριθμός των ειδήσεων έχει περιοριστεί δραματικά, το κείμενο που τις συνοδεύει είναι από υποτυπώδες έως ανύπαρκτο, οι πληροφορίες δίνονται κατά κύριο λόγο μέσω infographics, οι φωτογραφίες, τα backround και φυσικά το χρώμα κυριαρχούν. Εδώ παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα έρευνάς μας από την εξέταση 360 πρωτοσέλιδων πέντε μεγάλης εμβέλειας αθηναϊκών εφημερίδων στις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες (1981-2018). Η μελέτη εστίασε ως προς τα μορφολογικά τους στοιχεία αλλά και σε επίπεδο περιεχόμενου. Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν είναι εντυπωσιακά τόσο, όσο προς τις αλλαγές που έχουν γίνει όσο και ως προς τις αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή εικόνα του Τύπου.

Πριν και μετά το Brexit: Η διάχυση του λαϊκισμού στις επαγγελματικές ομάδες

Πυκνώνουν οι συζητήσεις από πολιτικούς, μελετητές και δημοσιογράφους για το ρόλο του λαϊκισμού ως μέσου προπαγάνδας και την απειλή που συνιστά για τη δημοκρατία. Έρευνες έχουν καταδείξει ότι η πόλωση που επικρατεί στο δημόσιο διάλογο επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο που λαμβάνουν αποφάσεις οι πολίτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν και συνεχίζει να είναι η περίπτωση του Brexit, στην οποία εστιάζεται η παρούσα μελέτη, όπου εξετάστηκε ο συστημικός λόγος των εργατικών σωματείων έναντι των «αυθόρμητων» επαγγελματικών ομάδων που εμφανίστηκαν στο Facebook στις παραμονές του δημοψηφίσματος του 2016 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Διαπιστώθηκε ότι τα εργατικά σωματεία ως θεσμός προτείνουν αρκετά διαφορετικές λύσεις σε σχέση με τις «αυθόρμητες» επαγγελματικές ομάδες. Ενώ σε επίπεδο ρητορικής κατηύθυναν συστηματικά και με συνέπεια το θυμό του κόσμου προς την ΕΕ, στοχοποιώντας άλλοτε τους ειδικούς, άλλοτε τις ελίτ κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι ο λαϊκισμός δεν είναι ένα προσωρινό φαινόμενο της κρίσης, καθώς διάφοροι παράγοντες ευνοούν τη νομιμοποίηση του στο δημόσιο διάλογο.

Το μέλλον της τηλεόρασης

Η 21η Νοεμβρίου έχει οριστεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως η παγκόσμια ημέρα της τηλεόρασης. Η ελληνική πολιτεία διαμέσου του σήριαλ των αδειών έχει ασχοληθεί σχεδόν καθημερινά με τις τηλεοπτικές εξελίξεις τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στην πράξη εκ διαισθήσεως αναγνωρίζουμε το ρόλο της τηλεόρασης ως το νέο πεδίο της κοινής μας αναφοράς, τη νέα μας φαντασιακή πλατεία και γειτονιά. Κι αυτό συνεχίζει να γίνεται και στην εποχή του διαδικτύου, τουλάχιστον για το κοντινό μας μέλλον. Η έλευση της τηλεόρασης, με τη μορφή μιας εφαρμογής (app) σημαίνει επίσης την έλευση πολλών νέων ανταγωνιστών στο πεδίο, πολλοί από αυτούς με επιχειρηματικά μοντέλα (και οικονομικούς στόχους) τελείως διαφορετικά από εκείνα που ξέραμε μέχρι σήμερα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να κερδίσει, και έτσι σίγουρα θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.
Το ερώτημα είναι λοιπόν κατά πόσο είμαστε τελικά έτοιμοι ως χώρα να ανταποκριθούμε στα κελεύσματα αυτής της νέας εποχής ή θα περιμένουμε άλλα τριάντα χρόνια για να καταλάβουμε πού βρισκόμαστε.

Fake news: Η εποχή της ‘μετα-αλήθειας’ και ο ρόλος των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης

Τα αποτελέσματα των Αμερικανικών εκλογών και του Βρετανικού δημοψηφίσματος το 2016 έφεραν στο προσκήνιο τα λεγόμενα fake news, δηλαδή τις κατασκευασμένες ή ψεύτικες ειδήσεις. Το παρόν άρθρο μετά από μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην διασπορά ψευδών ειδήσεων από τα ΜΜΕ, επικεντρώνεται στις Αμερικανικές εκλογές του 2016 και στο Βρετανικό δημοψήφισμα που διεθνώς έχουν θεωρηθεί ως σημεία αναφοράς στη σύγχρονη ιστορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Το άρθρο εστιάζει στον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν οι αλγόριθμοι και οι πλατφόρμες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης καθώς και τις επιπτώσεις που έχουν στην δημοσιογραφία και την δημοκρατία, εξετάζοντας συγχρόνως και την περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας, και τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου.